نزدیک به ۱۸ هزار پژوهشگر، فعال مدنی و سیاستمدار در کنفرانس جهانی ایدز در دوربان آفریقای جنوبی گرد آمده‌اند تا درباره امکان ریشه‌کن کردن ایدز در جهان تبادل نظر کنند. کارشناسان به آماری امیدبخش اشاره می‌کنند.
نزدیک به هفت میلیون نفر در آفریقای جنوبی مبتلا به ویروس HIV هستند. در هیچ‌کجای دنیا آمار مبتلایان به این ویروس به این اندازه نیست. برنامه سازمان ملل متحد برای مقابله با ایدز UNAIDS تخمین می‌زند که در آفریقای جنوبی از هر پنج بزرگسال یک نفر به این ویروس مبتلاست. اکنون گفته می‌شود که در زمینه مبازره با ایدز پیشرفت‌های بسیاری حاصل شده است.
به گفته ان‌تسیکی ام‌پولو، عضو یکی از سازمان‌های کمک‌رسانی آفریقای جنوبی، تا سال ۲۰۰۰ آمار ایدز در آن‌جا پنهان نگه داشته می‌شد و داروهای مورد نیاز بیماران در اختیارشان قرار داده نمی‌شد.
آفریقای جنوبی مبارزه را جدی گرفته است
جمهوری آفریقای جنوبی نه تنها مبارزه با ایدز را در برنامه خود قرار داده، بلکه به گفته سازمان ملل به یکی از پیشتازان این برنامه تبدیل شده است. با این همه ساندیله ام‌سیمانگو، مددکار خیابانی، می‌گوید خوش‌بینی زیاد نباید باعث شود که بر واقعیت‌چشم ببندیم: «گاه سر و کارمان به مراکز درمانی‌ای می‌افتد که در آن‌ها هیچ دارویی یافت نمی‌شود. یا باید به بیماران رسیدگی کنیم، اما از دستکش و تجهیزات لازم خبری نیست.»
این مددکار می‌خواهد شرکت‌کنندگان در کنفرانس دوربان را متوجه این واقعیت کند که با وجود تمجیدهایی که از مبارزه با ایدز در آفریقای جنوبی می‌شود، وضعیت در این کشور در مجموع رضایت‌بخش نیست. او می‌گوید تصویری که وزیر بهداشت این کشور از وضعیت افریقای جنوبی به دنیا می‌دهد، با واقعیت انطباق ندارد.
آمار چه می‌گویند؟
آمار به طور مشخص می‌گویند که ۷ میلیون نفر اچ آی وی مثبت در آفریقای جنوبی وجود دارند و روزانه نزدیک به هزار نفر به آن‌ها اضافه می‌شود. این ارقام هولنا‌ک‌اند. در مقابل باید این را نیز در نظر داشت که آفریقای جنوبی کشوری است که دولت به هزینه خود، داروهای ضد ویروس را در اختیار نیمی از بیماران قرار می‌دهد.
اما ان‌تسیکی ام‌پولو، عضو یکی از سازمان‌های کمک‌رسانی آفریقای جنوبی می‌گوید که این‌اقدامات کافی نیست. به گفته او در محلات حاشیه شهرها که بیشتر ساکنان آن فقیر و غیر سفید پوست هستند، دارو و مددیار به اندازه کافی وجود ندارد. او از کنفرانس دوربان می‌خواهد که به فکر ایجاد شرایطی باشند که همه بیماران به اندازه کافی به امکانات درمانی دسترسی داشته باشند، بخصوص که داروهای ارزان قابل پرداخت برای همه موجود است.
ان‌تسیکی ام‌پولو در عین حال باور دارد که برنامه بلندپروازانه سازمان ملل متحد، یعنی “دنیایی بدون ایدز” تا سال ۲۰۳۰، عملی است. او می‌گوید: «این امکان وجود دارد. داروها روز به روز بهتر می‌شوند و اگر در دسترس همه قرار گیرند، آن وقت می‌شود به دنیایی بدون ایدز تا سال ۲۰۳۰ امیدوار بود.»
