بسیاری از دستاوردهای علمی باعث افزایش میانگین عمر انسان شدهاند، اما بعضیاز دستاوردها بر روی یک عضو بدن انسان تاثیر منفی داشتهاند: “چشم”. تلویزیون، کامپیوتر و اسمارتفون انسانها را نزدیکبین کردهاند.
بسیاری از انسانها در این دوران فقط به “نزدیک” نگاه میکنند. آنها صبح که از خواب برمیخیزند اول بر روی اسمارتفون ایمیل و یا اخبار را “چک” میکنند. در اتوبوس و قطارهای شهری باز هم نگاهشان به روزنامه، کتاب یا اسمارتفون خیره میشود.
در محیط کار نیز نگاه بسیاری از انسانها حداقل هشت ساعت در روز به مانیتور کامپیوتر دوخته میشود. بعد از کار نیز چند ساعتی دوباره چشمها به صفحه تلویزیون دوخته میشود.
براساس آخرین اطلاعات مرکز چشم اپیدمیولوژی (همهگیر شناسی) اروپا در حال حاضر ۴۷ درصد جوانان ۲۵ تا ۲۹ ساله اروپایی دچار نزدیکبینی چشم هستند. این در حالی است که نزدیک بینیبین افراد ۵۵ تا ۵۹ ساله ۲۸ درصد و بین افراد ۶۵ تا ۶۹ ساله تقریبا ۱۶ درصد است.
در تحقیقاتی که در کره جنوبی صورت گرفته ۹۶ درصد ۱۹ سالهها چشمان نزدیکبین با حداقل نیم دیوپتر (واحد اندازهگیری برای توان عدسی) دارند. از هر پنج نفر یک نفر دارای دیوپتر منهای شش بوده است.
در چین ۹۰ درصد دانشجویان از عینک دوربین استفاده میکنند. در تایوان هم ۸۴ درصد کودکان نزدیکبین هستند.
متخصصان از سه دلیل برای نزدیکبینی چشمهای مردمان شرق آسیا یاد میکنند. ۱- کودکان خیلی زود وارد مدرسه میشوند و چشمان آنها مدت زمان زیادی در ساعات روشن صبح و عصر به نقطه نزدیک دوخته میشود. ۲- کودکان مدت زمان کمی را در بیرون از خانه میگذرانند و سوم اینکه کودکان در کشورهای شرق آسیا خیلی زودتر به استفاده از ابزار الکترونیکی همچون “کنسول بازی” و اسمارتفون رویمیآورند.
رشد چشم انسان مدت کوتاهی پس از تولد آغاز میشود. اگر رشد چشم به حالت طبیعی متوقف نشود و ادامه پیدا کند، طول چشم از حالت کروی خارج و به شکل بیضی (تصویر بالا) در میآید. در این حالت به علت زیاد بودن تحدب قرنیه چشم، نطقه کانونی عدسی روی شبکیه قرار نمیگیرد.
تعداد افرادی که به هنگام تولد و با اشکالات ژنتیکی با چشم نزدیکبین به دنیا میآیند بسیار کم است. نزدیکبین شدن چشم رابطه مستقیم با میزان ساعاتی دارد که انسان در هوای آزاد بسر میبرد. تحقیقات نشان میدهند که نور روشن در مدت ساعات روز تاثیر مستقیمی بر روند محدب شدن قرنیه چشم دارد. دانشمندان احتمال میدهند که ماده “دوپامین” در این روند تاثیرگذار است. آزمایشها و تحقیقاتی که در چین صورت گرفته نشان میدهند: “کودکانی که برای مدت یک ساعت در روز به بیرون از فضای خانه فرستاده شدهاند، نور تاثیر مستقیمی بر روی کاهش میزان رشد چشمشان گذاشته است. این تاثیر در میان کودکانی که در طول روز در معرض روشنایی مستقیم نور در فضای بیرون از خانه قرار نداشتهاند، دیده نمیشد.
عدم توقف رشد چشم بر اثر عدم استفاده از نور روز در میان کودکان بخصوص در کلانشهرها بیشتر دیده میشود. بنابر دلایل بسیاری، والدین اجازه خروج کودکان از منازل را نمیدهند و آنها پس از پایان مدرسه، بیشتر ساعات روز را در خانه میگذرانند. برای نمونه در سنگاپور کودکان بطور متوسط کمتر از سه ساعت در هفته در بیرون از خانه بسر میبرند.
جالب اینکه طبق اطلاعات منتشر شده توسط انستیوی گوتنبرگ آلمان میزان نزدیکبینی چشم رابطه مستقیم با میزان تحصیلات افراد نیز دارد. ۳۵ درصد دیپلمهها در آلمان دارای چشم نزدیکبین هستند و این عارضه در بین افراد با تحصیلات دانشگاهی به ۵۳ درصد میرسد.
تا پیش از تحقیقات انستیتو گوتنبرگ متخصصان بر این باور بودند که رشد و تناسب بینایی چشم با نوع کار در سن ۱۸ تا ۲۰ سالگی تکمیل میشود، این درحالی است که تاثیر میزان تحصیلات بر روی نزدیکبینی چشمها حتی از میزان فاکتورهای تاثیرگذار ژنتیک هم بیشتر است.
تحقیقات نشان میدهند نگاه کردن دائمی و ممتد به فاصله نزدیک باعث میشود، چشم خود را به این نوع نگاه کردن با کاهش مصرف انرژی در ماهیچهها تطبیق دهد. پزشکان برای مقابله با نزدیکبینی، استفاده از هوای آزاد و نور روز و همچین تناوب در نگاه به نزدیک و دور را توصیه میکنند.
